دیگه توی این فانوس نفت نمی ریزم
فانوس جدیدم رو توی وردپرس روشن کردم
اونجا می بینمتون
چند روز پیشا با ندای عزیزم رفته بودیم خونه سارا که یه نی نی 4 ماهه داره
روژان کوچولو که مث مامانش خیلی صبور و خوش اخلاقه
این روژان کوچولوی همیشه خندون ما صاحب قشنگترین اتاق نی نی دنیاست
اگه عکسای زیر رو ببینید شما هم حتما با من هم عقیده می شید
این در اتاق روژانه
اینم دیوار اتاقشه
وای چقدر ادمکهای خوشگل
حالا بریم نزدیکتر هر قسمت رو جدا ببینیم
اینم پرده اتاق روژانه که با حوصله و سلیقه زیاد دوخته شده
چقدر خوبه ادم با حوصله و خلاق باشه
دستت درد نکنه سارابانو خیلی عالی بود
امیدوارم روژان و باباش قدر کارایی که می کنی رو بدونن
تعدادی از محققان به اجرای یک بررسی آزمایشی برای مقایسه دیدگاه مردان 20 ساله ای که هرگز پورنو ندیده اند با سایر مردان اقدام کردند. اما این پروژه در اولین مرحله با مانع برخورد کرد زیرا انها موفق نشدند مرد مجردی که بیایند که هرگز فیلم پورنو ندیده باشد. پروفسور سیمون لوییس لاجونس در این باره می گوید: "ما تحقیق خود را با یافتن مردان مجردی آغاز کردیم که هرگز فیلم پورنو ندیده باشند اما موفق به یافتن حتی یک مورد هم نشدیم".
هر چند تحقیق قادر نبود به هدف اصلی خود دست یازد اما برای بررسی عادتهای مردان جوانی که پورنو می بینند به کارش ادامه داد.
پروفسور لاجونس با 20 مرد دانشجوی غیر همجنسگرا که پورنو دیده بودند مصاحبه کرد و دریافت که آنها به طور میانگین اولین پورنو را در 10 سالگی دیده اند. 90 % پورنوهای مشاهده شده از اینترنت دریافت شده و 10 درصد آن فیلم های ویدیویی دریافت شده از فروشگاه های مربوطه بوده است. میانگین زمان مشاهده پورنو برای مردان مجرد 3 بار در هفته به مدت 40 دقیقه بوده است در حالی که مردان غیرمجرد به طور میانگین 1.7 بار به مدت 20 دقیقه پورنو می دیدند.
این تحقیق نشان داد که مردان پورنوهایی را می بینند که با تصورات جنسی آنها مطابقت داشته باشد و در صورتی که پورنوی مزبور آزاردهنده یا ناخوشایند باشد به تماشای آن ادامه نمی دهند.
پروفسور لاجونس اظهار کرد که پورنوگرافی تاثیر منفی بر تمایلات جنسی مردان ندارد. "حتی یک مورد از افراد مورد مطالعه تمایلات جنسی روانی نداشت در واقع تجارب جنسی همه این افراد نرمال و مطابق عرف بود "
بودن ما لحظه کوتاهی است
میان دو نبودن
این لحظه را جشنواره ای بزرگ باید
جشنواره ای که مجال حضور ماست
تقدیم به مینای عزیز
گاهی اوقات فرصتها مثل توپ تو بازی وسطی می مونه - یادش بخیر اون وقتها که بازی می کردیم - باید حواست باشه اگه نتونستی بل بگیری حتما جاخالی بدی
این مطلب رو هم بخونید خالی از لطف نیست
امروز صبح وقتی که وارد اتاق کارم شدم روی مانیتور ساغر -همکارم- یک چهره آشنا با یک لبخند زیبا که لباس ساده اما بی حجاب اش از همه چیز بیشتر خودنمایی می کرد رو دیدم. بله گلشیفته فراهانی بود که در نیویورک روی فرش قرمز ایستاده بود. لحظه ای از دیدن یک هموطن روی یک جایگاه بین المللی خوشحال شدم. اما لحظه بعد سوال های زیر همراه با چاشنی نگرانی در ذهنم نقش بستند.
1- آیا میم مثل مادر سینمای ایران می تواند اشک را از چشمهای بینندگان سینمای هالیوود نیز جاری کند؟
2- آیا هالیوود به گلی کوچولوی ما مجال بالا رفتن از پله های خود را خواهد داد؟
3- آیا همه این توجه ها به گلشیفته آغاز یک راه به سوی قله است یا شروع یک پایان و به فراموشی سپردن؟